Λογαριθμική συνάρτηση
Αν α > 1, τότε η λογαριθμική συνάρτηση g(x) = logαx:
●
Έχει πεδίο ορισμού το διάστημα (0, +∞)
●
Έχει σύνολο τιμών το σύνολο R των πραγματικών αριθμών.
●
Είναι γνησίως αύξουσα, που σημαίνει ότι
αν x1 < x2, τότε logαx1 < logαx2
απ' όπου προκύπτει ότι:
(logαx < 0, αν 0 < x < 1) και (logαx > 0, αν x >1)
●
Έχει γραφική παράσταση που τέμνει τον άξονα x′x στο σημείο Α(1,0) και έχει ασύμπτωτο τον ημιάξονα Oy′.
Αν 0 < α < 1, τότε η λογαριθμική συνάρτηση g(x) = logαx:
●
Έχει πεδίο ορισμού το διάστημα (0, +∞)
●
Έχει σύνολο τιμών το σύνολο R των πραγματικών αριθμών.
●
Είναι γνησίως φθίνουσα, που σημαίνει ότι
αν x1 < x2, τότε logαx1 > logαx2
απ' όπου προκύπτει ότι:
(logαx > 0, αν 0 < x < 1) και (logαx < 0, αν x > 1)
●
Έχει γραφική παράσταση που τέμνει τον άξονα x′x στο σημείο Α(1,0) και έχει ασύμπτωτο τον ημιάξονα Oy.
Τέλος, από τη μονοτονία της λογαριθμικής συνάρτησης προκύπτει ότι:
αν x1 ≠ x2, τότε logαx1 ≠ logαx2
οπότε, με απαγωγή σε άτοπο, έχουμε ότι:
αν logαx1 = logαx2, τότε x1 = x2
Επομένως, ισχύει η ισοδυναμία:
logαx1 = logαx2 ⇔ x1 = x2
Η τελευταία ιδιότητα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για επίλυση εξισώσεων όπως π.χ. η log2(x2 - 1) = 3, που λύνεται ως εξής:
log2(x2 - 1) = 3
⇔ log2(x2 - 1) = log223
⇔ log2(x2 - 1) = log28
⇔ x2 - 1 = 8
⇔ x2 = 9
⇔ x = 3 ή x = -3
Εξισώσεις όπως η προηγούμενη, όπου ο άγνωστος εμφανίζεται στο λογάριθμο λέγονται λογαριθμικές εξισώσεις.
No comments:
Post a Comment